Page 72 - Bİ MAGAZİN SAYI 7

72

Moda ve stil konusunda belirli bir çizgin var mı, yoksa ruh haline
göre mi seçim yaparsın?
Günlük hayatımda, özellikle okul günlerinde giyim tercihlerimi
Bi bulunduğum ortama uygun şekilde yapmaya özen gösteririm. Okula
abartılı giyinmem; ancak bu, gelişigüzel ya da ilgisiz bir tarzım
olduğu anlamına gelmez. Aksine, sade ve şık bir görünümün hem zarif
hem de zamansız olduğunu düşündüğüm için, günlük kombinlerimde
genellikle bu çizgide parçalar tercih ederim. Bununla birlikte, özel bir
akşam yemeği, davet ya da kutlama gibi durumlarda hazırlanmayı
çok severim.

Seni hayatta en çok etkileyen kişi kimdi? Ondan aldığın hangi öğüt
kulağında küpe oldu?

Hayatta beni en çok etkileyen kişi kuşkusuz annemdir. Yalnızca bir
anne değil, aynı zamanda en güvendiğim rehber, en yakın dostum
olmuştur. Çok güçlü bir kadındır; çalışkandır, yaratıcıdır, adeta “on
parmağında on marifet” diyebilirim. Hangi işe el atsa, mutlaka ona
bir değer katar. Benim en iyi eğitimi almam için büyük bir özveriyle
çabaladı. Sadece akademik anlamda değil, hayata dair pek çok
konuda da bana yol gösterdi. Karar verirken bana kendi düşüncelerimi
oluşturmam için alan bıraktı, ama her zaman yanımda olduğunu da
hissettirdi. Kulağıma küpe olan ve hayatım boyunca içimde taşıdığım
en değerli öğüdü ise şuydu: “Mutluysan başarmışsındır… Hep kalbinin
sesini dinle.” Bu söz, hem hayat seçimlerimde hem de kendi yolumu
çizerken bana rehberlik ediyor. Gerçek başarıyı dış ölçütlerle değil,
iç huzurla tanımlamayı annemden öğrendim. Bugün ne yapıyorsam,
arkasında annemden gelen bu içten güç ve inanç vardır.

Merhum baban Fikret Kayabay’ı bu özel günde mutlaka
anıyorsundur. Onunla ilgili hatırladığın küçük ama kalbinde büyük
bir yer eden bir anıyı bizimle paylaşır mısın? Bir de… Bu yolculukta
en büyük desteğin olan annen Ayşegül Hanım için neler söylemek
istersin?
“HAYATTA BENI EN ÇOK Babamı sevgiyle ve özlemle anıyorum. Onu çok küçük yaşta, henüz
ETKILEYEN KIŞI KUŞKUSUZ altı yaşımdayken kaybettim. Hafızamda çok fazla anı kalmamış olsa

ANNEMDIR. da, annemin anlattıkları ve eski fotoğraflar sayesinde o sıcaklığı hep
hissettim. Beni hep “prensesim” diye severdi. Küçükken bir akülü
YALNIZCA BIR ANNE arabam vardı, onunla oynarken babam yanımda koşar, “Prensesim,
DEĞIL, AYNI ZAMANDA EN yavaş git, yetişemiyorum!” derdi. Sesini, gülüşünü ve o koruyucu
varlığını yıllar geçse de unutmadım. Ne istersem anında yanımda
GÜVENDIĞIM REHBER, olurdu, annem de öyle tabi ki. Annem sayesinde kendimi hiçbir zaman

EN YAKIN DOSTUM yalnız ya da eksik hissetmedim. O mükemmel bir insan; hem annem
OLMUŞTUR. “ hem babam oldu; güçlü duruşuyla, sevgisiyle ve sonsuz desteğiyle.
Bana sadece yol göstermedi, aynı zamanda o yolu güvenle yürümem
için hep yanımda oldu. Bugün her önemli anımda, sevgi ve özlemle
babamı hatırlarken, anneme sahip olduğum için ne kadar şanslı
olduğumu da bir kez daha hissediyorum.

TEMMUZ 2025